AnladımBilir misin ufuk dedikleri şeyin ucunda hiçbir şey olmayan bomboş bir hayal olduğunu Sever misin yine de, kanar mısın bile bile Ben kandım. En erken ben geç kalırdım Son aşkı kaçıranlar arasından. Peşinden koşsam aptal Ucundan tutsam kara sevda Ve dokunsam ağlayacak kadar platonik bir sarhoştum. Yalnızlığımın tek tanığıydı seyyar satıcılardaki kitaplar. Hep ön sözlerinde âşık olurum bilinmez bir aşka Tanıdığım gözlerde yabancılaştıkça Kendi kalabalıklarından çıkıp Başkalarının yalnızlığını rahatsız eden Tüketmeyi icad etmiş tembel bir şarkı, Yeni sevdalarımın hayalini kuruttu. Yine de sevdayla başlardım her yeni güne Gözlerimde gelincik, ağzımda kırlangıç Kucağımda ay ışığı yetiştirip, Bahçesinde melek büyüten cennetimin Doğmamış güneşine vurulurdum... Şimdi, " kim o ! " demeden özlemlerimin kapısını açıp Yanlış aşklara yeltenen zavallı bir kalbin esiri olduğumdan beri, Sahte bedenlere girip müebbet cezası yemiş ruhlar kadar özgürlüğe muhtacım. Ve anladım ki, Hangi mutluluğa çeyrek kalsa saatler Yine oraya toplanacak bütün menfaatler. |