ZeynepGidişin, ilkokula yeni başlamış, annesinin ellerini bırakmak istemeyen bir çocuktu yüreğimde.. Hani o,melekleri beyaz kanatlarıyla hatırlayan masum çocuk Gittiğinde öğrendi, Azrailin de bir melek olduğunu Oysa kalbin saklıydı defterlerimin arasında Ve bir ok saplıydı yüreğimin yarasında Nasihat veren çoktu Aşkın öğretmeni yoktu Sen, Cennetin dalından koparılıp dünyaya düşmüş beyaz melek Şimdi kimi benzeteceğim gökyüzüne? Hangi Rapunzelin saçlarından tutunup yüreğine tırmanacak bu yürek! Bak, İşte öylece duruyor, ruhumun kanserli mezarına gömülecek yalnızlığı, bekleyen kürek Taşımak ister misin omuzlarında Zeynep kokan bedenimi? Bilebilir misin sadakatimin nedenini? Beni sana gömebilir misin? Öldürebilir misin kendini? Neden bu kadar çok sevdiğimi anlayabilir misin? ... Bende bir sen Ah bir bilsen! İzin versen okşamama saçlarını, Aşk Tanrıçası deyip sevsem... Beni yalnızlığım bile terk etti Ve sen gidince küstüm uykulara Hadi dön artık, beni ayrılıktan uyandır... Son bir nefes kaldı, ismin gibi dudaklarımdan düşmeyen sigaramda. Korkuyorum! çekersem, sende bitersin... Korkmaz Bıçkın |
Ve sen gidince küstüm uykulara
Hadi dön artık,
beni ayrılıktan uyandır...
Son bir nefes kaldı,
ismin gibi dudaklarımdan düşmeyen sigaramda.
Korkuyorum!
çekersem, sende bitersin...
Minik kalplerde ilk uyanışın, sinelere kazınmış sevdası. Hiç unutulmayacak olan bu sevgi ebediyete kadar giderse mutlu olmalısın. İlkgözağrısı denilen sevdalı unutulmaz, unutulamaz. Kutluyorum güzel şiirini.