Ömrüm Olur musun?
Aslında işin özü
Ana dilimin en baba cümlesiydi ’ Seni Seviyorum ’ sözü Bu yüzden sakladım Kimselere bakmadan ve yılışmadan Bir çift kahverengi gözü... Bir şiirim vardı gizlediğim Sevgiliye değil, sevgiye Kalmasa da tek bir hücrem senden geriye, Söylüyorum işte! Sev diye değil, bil diye... Sen; Kuş ruhu kadar narin bir Prenses ’ Merhaba ’ Deyişinde gizli Cennetten gelen o büyülü ses Sanki sadece ben değil, kâinat muhtaç sana, Biraz oksijen, biraz da nefes... Ben; Akordu bozulmuş bir hayatın bam teliyle çalınan türküsü. Acaba farkında mısın? ’ Evet ’ Desen herkesin diline dolanacak Sevdamızın öyküsü... Bilmem ki ikna etmek için ne desem! Gözlerine yansıdığından beri kelebeklerin kanatlarındaki desen, Eminim pişman olmayacaksın, Kuş tüyünü anımsatan kalbinle bir kez olsun sevmeyi denesen... Sana sunabilmek için sabah ezanındaki huzuru Gece yarısı bitiremediğim bu şiirle Armağan ettim gözlerimdeki çukuru... İşte soruyorum Kalbimi sana emanet etsem korur musun? Dilimin ucundaki Cennet Sevdamın sonundaki ’ ömrüm ’ olur musun? |