Lâmekân
Üflenmişsem madem senden, bir çift sözüm var sana
Her yönümü kabzeyledin, tutar canip kalmadı Aşkın ile onca yükü; yüklemişsin bu cana Gaib olmuş geçmişimi, yazan kâtip kalmadı . Toprağın az berisinde, yatarım teneşirde İnsan mayası hak yüklü, yer gök okur neşirde Kara tahta beyaz söyler, meharet tebeşirde Nefes bitti manâ çöktü, nefse nasip kalmadı . Çile yolu; sırat gibi, her yolcusu bir saf kan Cemâl eyle celâlini,ol şaha damarda kan Muhteviyatında eri, yerin baki lâmekân Ateşine ocak oldum, yandı gaip kalmadı . Bülbüllerin feryadları, dolaştı birbirine Lâl olan o dillerimiz, kavuştu tekbirine Kendini inkar edenin; arzusu tek birine Sahip oldu haremime, bir muhasip kalmadı . Güzellik ruhunu çaldı, yoksulda yok irade Barınak olmaktır işim, görünsem de üftâde Padişahtır tahtımdaki, değil artık şehzade Çırıl çıplak yere düştüm, namünasip kalmadı.... === . |
sevgimdeniz