DÜŞÜNCELER KAVGALI
Ay soğuk şavkını vurur sulara
Raks eder sessizlikte sis En büyük yıldızlar bakar senin gözlerinden Gözyaşları daha nemli kuruyan dudaklarımda Mayıs rüzgarları eser soğuk Sensizliğin kubbesinde yalnızlık Düşünceler kavgalı Gözlerin sert, kavrayamıyor boyutu Karanlık kapıyı tuttu ellerin Göremiyorum aşkın yeşil dallarını Mutluluklar küllerini savurdu ateşte Ve gökkuşağı sonlandı akşamda Ansızın yalnız hissetmedim bu kadar Karanlık gece çalkalandı sende battı Fırtınanın bulutu darmadağın etti saçlarımı Bağbozumu hayallerim ıslak Kendi türkümü söyledim acı acı Umutsuz yürek derin boşlukta Bir mavi gül düştü toprağa Acım çığlık oldu geceye Sevincim sensizliğin sessizliğinde suskun Ve uçup gitti gözlerin |