dün başka bugün başka olanlar
üstünüze üşüşeni bilmiyorum
lâkin; cinnin insin ruhunuza
bölünsün parça pinçik etiniz kemiğiniz


kapıkulu olmak yormaz mı sizi!
anlamıyorum ki;
kıvılcımlar taşıyor yüreğinizden
savruluyor benliğiniz toz bulutunda
bu yüzden ne evet ne hayırsınız



insanlık pınarından yoksun
kerem barınağına başsız sürünür
kem bakışlarınız vefa savaşını başlatır
son çırpınışlara gebe kalbiniz -gülene gölgelik-


doyumsuz yarasalar gibi içtiğiniz kan
şerha şerha boşalıyor kara bulutlardan
kınalı umutların üstünde açan çiçekleri solduruyor
arzular meşheri; yağmalanıyor ezel ebed arası


dost olmaya kilitlenmiş insanlar terkedilişe adanmış
güneşin sarısı mağrur sır alemi her yer
ağır ağır korkularla geliyor bahar
göklerden adanmış güzel sözler kazınırken


yaşamak isyan olmuş hayata
kanat vurur azrâil -insan zeval gidişe-
tebessüm peçesidir insanın o an havalanır uçar


biliriz fânidir gölge yeşerir gün ortası ebediyete
yürüsek de cehennemin başşehrine
düşecek münafık yüzlü insanlar üstümüze


şehrayin olacak hayat bu yüzden
hazan gidecek bir gönül gecesinden!
insan düşecek anıların ortasına -yaralı-


ölüm ses getirecek aydınlık simasına
muştulanacak zaman silinecek anılar
silinecek dünya gözlerden
yürü durma insan;
sonsuz bakışlarda umut dalgasıyız biz