Bir yaprak
Sevdiğini aşağıda görüyor
O da düşmek istiyor
Dalını umursamadan
Asıl yalnız olan ben miyim gece mi
Sana söylüyorum
Mavi uçan balon



satıra bayıldım ama sevişme kotamız orda filizi saldım toprağına
marcel biliyorsun şiiri bende bu bilmene hayranım zaten iyi ki varsın


sevgim ile


lamour

Alice ve ben
İhtimaller diyarında

Bu dizelerin harmonisinde sayfadaki örgü de,
jir uzun uzun anlatmış her şeyi,

harikaydı,

tebrikler,

selâmlar..

Gerek edebi, gerek felsefi, sosyolojik ve gerekse tiyatral boyutlar ve değerler taşıyan bir yapıttı, üstadın sayfasında okuduğum bu şiir.

Şiirde önce insanın kendi ben’inden yola çıkıp aşk, tutku, tutunamama, isyan, gizliden gizliye bir bıkkınlık, eski ve yeni arasına sıkışmışlık, düş ve gerçek, vs. gibi ruhsal ve içsel yaşamları oldukça dikine ve tersine cüretli bir sorgulamaya tutulmuş; sonra da tüm bu duygular inceden inceye topluma göndermelerde bulunulmuş.

Şair bizlere her an yaşadığımız halde hep kaçtığımız ve bir türlü korkaklığımızdan ya da üç maymunu oynadığımızdan ötürü yazamadığımız, aynalardan başka kimseyle paylaşamadığımız pek çok bastırılmış gerçeği tüm çıplaklığı ve olanca cüretiyle çok güzel hatta mükemmel bir biçimde anlatmış, yazmış.

Kalbi ve beyniyle edebiyatta yeni bir ses, yeni bir nefes ve yeni bir şiir dili yaratıyor bence Sayın Coşar.

Tiyatral, görsel bir dil…

Onun şiirlerini okurken kendimi hep bir tiyatro oyununu izliyormuş gibi hissediyor ve bazen koltuktan kalkıp sahneye onun yanına geçiyorum. Onun hikayesinin bir kahramanı gibi görüyorum kendimi onun kaleminden çıkan her şiirde..

Kendisinin her şeyden öte -çıtır pek çok şaire göre- gelenekle beslenip ona körü körüne bağlı kalmaması tabuları yıkıp öyle yazması başından beri beni de kamçılayan bir şey olmuştur.

Ne yazık ki her devirde yeniler ve yenilikler yadsınır ve dışlanır. Üretilene-üretene alışmamız ve onlara hak ettikleri değeri verip onları layıkıyla algılayıp, anlayabilmemiz çok uzun yılları alır? Güçlü ve topluma ışık tutabilen gerçek şairler de hep bu tür aydınlık, yenilik, duyarlılık ve yazdığı her şiirde bir çocuk heyecanını yaşayan, entelektüel birikime sahip, anlayış ve hoşgörü dolu şairlerdirler baktığımızda.
Şüphesiz ki Sayın Coşar onlardan biridir.

İnancın ardına, imanın ardına, dinin ardına acınma ve acındırmanın ardına, geleneğin ardına sığınmakla, pısmakla, yaslanmakla, tüm bunlardan beslenerek kısa yoldan köşeyi dönüp, okurunu kandırabileceğini zannetmekle, üç kâğıtçılıkla, sahtekârlıkla, sihirbazlık veya ilizyonistlik yapmakla vs. şair olunmaz. Etikle, erdemle, bilgiyle, birikimle, yaşamla, yaşamışlıkla, duyguyla, hisle, gönülle, yürekle ve sonsuz düşlem, imgelem gücüyle gerçek bir şair olunur ve mükemmel şiirler yazılır?

Daha ne diyeyim; burada “iyi ki kalemine göz , kalp ve beyin sürmüşüm” dediğim ender kişilerden biri oldu bu kalem. Dilerim daim olur mürekkep.

Kutlarım, saygı ve sevgi.

Notun dibi: Fotoyu bir yerden gözüm ısırmadı da değil hani :)


JİR... tarafından 5/17/2012 11:12:52 PM zamanında düzenlenmiştir.

Ne şık
ne hoş
ne değişik


hım hım hım

periler de selülitli demek, nerden aldın tüyoyu bakim?^_^

şu eteği açılan çiçek mevzuuna da bayıldım arkideş
nerden bulursun ki?

zeki adamsın vesselâm

şiir konuşuyor zaten...

ihtimallerin saçaklarına tutunuyor bir palyaçonun hüznü!...

içimdeki gurbetin salyası aktıkça şiirin kaldrımına

neden neden diye çığlığını gömüyor imgelerin sadakat üreten yuvasına...

âh tereddütümün dantelli sancısı!...

sök içimdeki en keskin iplerle örülü kandırıkçı hikâyeleri... hadi!....

t e b r i k l e r düş tespihi...

offffff dedim Oktay bir bana sakın ola ki şiir filan yazıyorsun deme...

sen bir ekolsün dostum. ironi ve şiirle harman halde...


baştan sona tam bir resitaldi hiç kırpmadan budamadan elleirne sağlık dedim dost...


hele finale giderken artan ritm hiç düşmeden tat verdi ....


tebrikler

öyle harmanlıyorsun ki şiirlerini marcel,
hayran kalıyorum sana.

çokçok beğenilerimi bıraktım,
sevgilerr...