Sus...Düşüşlerimin gözlerine olduğu Kentlerindeyim sessizliğin. Adının ilk harfine besmeleler dizdiğim, Yüzüne her baktığımda, İçimde uçuşan kelebekleri salıverdiğim Sahur saatlerindeyim. Dile gelse yaprağından arınmış ağaçlar Ve gölgesinden nasiplenirken tanısalar seni, Yeniden ve her defasında sana açacaklar... Ayağının altına bahşedilmiş cennet... Öyle bir cennet ki yüreğin, Huriler su içecekler göz pınarlarından. Güller açacak Kan kırmızı kanını içen damarların. Dudaklarında ki her kelam, Yeşillenecek sarıdan mahrum kalacağından. Sus... Sadece yüreğimi dinle anne... Soğuktan değil Yabancılaşan dünya insanından Soğur bedenim git gide... Sus... Ölüm deme anne... Öldürme ecelin esir eden Korkaklığından beni de... Elif SEZGİN |