Söyle diline sussun...
Keşkeleri bilir misin?
Hani şu, pişmanlıklarımızı ifade eden keşkeler.. İnsan neden sığınır ki bu keşkelere? Nedir yani... Mühim olan, dilden uzak tutmak değil midir bu kelimeyi? Ya da bu kelimeyi söyletecek hâl ve davranışlardan beri durmak... Bu kelimeden beri durmak değil midir, pişmanlıklarımıza çare olabilecek? Ya da bizi pişmanlığa sevketmeyecek ve hep ondan uzak tutabilecek... Kimi zamanlar, göz yaşların sel olur akar; keşke sevmeseydim diye... Kimi zamanlar, hayıflanırsın, içten içe kendini yersin; keşke yapmasaydım diye... Kimi zaman ise, kendine kızarsın, bir o kadar suçlarsın; keşke güvenmeseydim diye... Bak..! Her pişmanlığının ardında bir keşke... Ne keşkeymiş be... Sıyrıl, seni pişmanlık çukuruna itecek her şeyden ve herkesten... Uzak dur, sakın yaklaşma; sana pişmanlık gömleğini giydireceklerden... Söyle diline sussun ve yaymasın pişmanlık kokan o pis cümleleri... Haykır... Kimin ne dediğini umursamadan, sadece pişman olmayacağın şeyleri haykır... Dert etme, pişmanlıktan öte bir zulüm yoktur insanın kendi nefsine... Yapabileceğin herşeyi yap, yeter ki pişman etmesin seni... "Gülümse kaderine, o ne yaparsa yapsın; bil ki bir imtihandır senin için... Pişmanlık varsa kaderinde, kaçınılmazdır bu senin için..." |