Mayıs zulasında tüf yangınları“Zulümlerin pençesinde Uyanır ak saçlı sabah/ Elleri bahar kokarken” Baş göz üstüne sevda; Kırmızı patiskasını sermiş Saçları yeşile çalan gül Gözlerinde çiğ tanesi Avurtlarında umut “Genzi dolacak üşengeç kuşların” Üryan iç çekişlerin Geri dönüşü vardır elbet İnsanlığın dönüşü de Ölüler ke/za tüf yangınında Ardından düşen salvolarla Kalp gözünde yaşayacaklar Sözü geçmez bilirim! Şımarık düşüncelere Acı biriktirdiysen Sol yanın suçluysa Bir ağaca uzandıysa Aykırı kalemin Mimlenir… Hiç sürme kelimelerin merhemini Kanayan betim yaralarına Bak okunmuyor encamın Şiir acem işi oldu Gölgelerimiz var! Görmeyen gözlerimiz Bu iş sevdadan ölen kardelenlere Avuç dolusu su taşımak gibi Bedevi çöllerinden… Ve… “Mayısa zulalanmış can mavzeri Tüf yangınlarında…” Güle/de kanayışını soramazsın Mevsiminde gülüm… Şimdi şiirlerim okunmuyorsa Affedin dostlarım bende yokum Yüreğime değer biçilen illere Kısa soluklu bir ara… |