karanlığa tutsak olur yüreksolgun bir ay kılavuzluk yaparken karga sekmez bir gecede yönünü yitirmiş dolanır gökyüzünde bazen yolunu keser kurşuni bulutlar denizle öpüşürken yosun tutmuş kayalar suların sessiz çığlıkları kıyıya vurur köpüklerden taşar keder zaman paçasını kaptırmaz hüzün yamaları elde kalır bir de yalnızlığın bitmeyen sancısı hayat teknesi yalpalar üzerinde tutulur fırtınaya borana kalmaz bordasında hiçbir şey düşlerden yana çırpınır yüreği martının beyaz kanatları değer siyah dalgalara uçarken hoyrat yaz gecelerinde yıldızlara dağların göğsü yarılmaz sıyrılıp gelemez yamaçlardan beklenilen aydınlık umutlar eteklerine tutunamaz korsanlar tutsak ederken yüreğini karanlığın akışına bırakır kendini Saba35 |
hüzün yamaları elde kalır
bir de yalnızlığın bitmeyen sancısı
Büyük bir beğeni ile okudum Şiir"inizi yine her zaman"ki haz"ı aldım
Muhteşemdi sevgili saba kutlarım..Sevgilerimle