CEBİMİZDE BİRİKEN YOKSULLUK..!
Kırlara uzanıp da, derin bir solukla,
Hiç bir zaman buluşamadım, Çiçeklerin kokusuyla. Hep anlık oluyordu ; Güneşli bir güne çakan şimşeklerin gürültüsü, Toprağı sırılsıklam eden, Notalardaki yağmurun bestesi. Hep anlık oluyordu ; Ne bir saat öncesi, ne bir saat sonrası, Saniyelerde takılan yelkovanın sesi, Nabızlarımdaydı. Ne pişmanlıkların ertesi, Ne de doyasıya yaşamanın O, sükseli çalımı. Ya bir dost sohbetinden esinlendim, Ya da namerdin namlusunda bileylendim. Gülünce gözlerimim içi gülerdi, Ağlayınca ciğerim sızlardı. Orta yolu yoktu, ne zamanı aksattım, Ne de eşikte duran, Sabahı, keyfince oyalamadım. Aklımdan geçen gönlüme düşüyordu, Gönlümdekiler; kalemin ucundaydı. Anında çiziyordum, Gökyüzündeki beyaz bulutlara Yıldızı bol olan geceyi. Bir uçurtmanın çıtasıyla, Uçuruyordum, Kanadı kırık leylekleri. Parmak hesabıydı, Ömrümüm toplamı, Hep yaralı kaldı, ceylan bakışında. Orta yolu yoktu, Adam gibi yaşamanın bedeli, Yarı yarıya kaybetmekti. Söz hakkı, hep sırasındaydı, Hazır cevaptı, Birazda doğaçlama olmalıydı. Ezberden sakındığım ; Yaşam, Hep anlık oluyordu, Dalından koparılan, bir çiçek gibi taze, Gönüllere değince, gül kokmalıydı. Orta yolu yoktu, şakası hiç yoktu, Ya kazanmak vardı, işin ucunda, Ya da kaybetmek, tek solukta. Hesapsız olmalıydı, Cebimizde biriken yoksulluğun, Bir adı olmalıydı. Kimsesiz günlerde, ısıttığımız hayallerin, Bir anısı kalmalıydı... DİCLE AYYILDIZ |
hani şair diyor ya 'Kimsesiz günlerde, ısıttığımız hayaller'.. nasıl da umudu muştuluyor ömrümüze.
bütün aidiyetlerin kıyısında gizlenen saten bir mıktanıs gibi çekiyor beni bu şiir..
şiirin içinde saklı binlerce fotoğraftan birine bile teğet geçmiyorum..Sevgiler..