Hep, ciddi işlerin muhasebesini yapacak değilim ya...
Çıkardım,,
Gözümde asılı duran saydam gözlükleri,
Bir de..!
Ağarmış saçlarımda hazır bekleyen, titrek kalemimi.
Kolkola gezindik, mevsime yakışan ayışığında,
Ben ve keyfimin kâhyası,
Aşırdığımız felekten değil,
Ömürden bir geceydi,
Saltanatıma buyruk, edalıca gezindim,
Uykusuz daldığım, giz dolu düşler ortasında.
Başıboş geceye, yakışıklı bir imza da ben çaktım,
Keyfime kâhyalık eden, yüreğimin sesiyle...

Oysa,
Hiçbir zaman ortak yön bulamadık,
Paşa gönlüm, bir de ben.
Ben ; Mantığıma uyruk, o başına buyruk.
O yalın ayak kırlarda,
Ben ciddi yaşamın kollarında.
O, ağaçlara gerili bir salıncakta uyurken,
Ben yıldızlardan bir beşik kurdum.
Zinciri şiirlerden olan,
Lacivert gecenin koynundan sıyrılıp
Aya sureti vuran kelimelere nöbet dikildim.
Paşa gönlüm bir de ben, hep kavgalıydık.
Hiç ortak yönümüz olmadı,
Aynı bedende,
Aynı dilin tercümanlığını yapamadık.
O başına buyruk,
Ben mantığıma uyruk.
O kimsesiz gökyüzünün sahibi,
Ben, öksüz şiirlerin nöbetçisi.
O çılgın suların efendisi,
Ben dingin suların perisi.
Paşa gönlüm, bir de ben,
Aynı makamın farklı tellerinde buluştuk,
O kemençelerde halay başı,
Elinde mendiliyle,
Ben ney sesinde sedir başı,
Dilimde şiirlerin cümbüşüyle,
Paşa gönlüm ve ben,
Aynı bedende,
Aynı dilde hiçbir zaman buluşamadık..
DİCLE AYYILDIZ