Uzun kışlar gibiydi seni özlemek
Yalnızlık alevle sevişirken ocakta
Sesin rüzgârın ıslığına darılmaktı
Çok üşümekti kokunu özlemek
Yorulmuş sözlerimi susturmaktı
Geçmeyen yudumdun boğazımdaki
Pişmanlığın çıplak bedeniydin

Payıma düşen neyse senden kalan
Meçhul bir ömür sorgusu olsun
Göğsümün pınarında yaralı bir kuş
Sensizken aklım karışık, talan, yitik
Hangi çarşaflara sarmaladın bedenimi!
Hangi firari düşünüşlerin seferindesin!

Özlem kirli yataklardaki umarsız sabır
Izdırap ekme çorak dağlara, yitersin
Gözyaşıyla sulanmış asırlardır aşk ovası
Sabırsız düşünüşler açmaz sevda kilidini
Çöz düğmelerini göğsünün, dağıt saçlarını
Teninin doludizgin faylarında yok et beni

Kal sonsuza dek gönlümün asi cennetinde
Ülkeler, dinler birleşsin efsunlu güzelliğinle
Masallar gerçek olsun, anlar dursun gülüşünle
Gökkuşağına serilsin yataklar gündüzlerde
Papatya fallarındaki ‘Seviyor’ olsun dillerde
Avuç içimizdeki gerçek olsun aşk çizgilerde

Selahattin Yetgin