İki Yakası Birleşmeyen Şehir
İpsiz bir aydınlık sabah,
Kuş ucmaz kervan geçmez sokağımın Başucunda beliren sonsuz umudun simgesi Terimde saklı başka bedenlerin kokusu İliklerime işlenmiş sonbaharın hüzünlü dokusu Keskin vuruşlar beklerdi bizden gün Hakkını almak için her an,her öğün Nedametin orta yerinde kalakalmışlıktı aşk İki yakasında biz en az bu şehir kadar sürgün. Sen gittin İstanbul kadar yansız İsyan bulana kadar arsız Kimliğim dolaşır aklımın meçhulünde Kendini bulana kadar sensiz. |