Siz...
Başını gecenin göğsüne yaslayanlar,
Orta yaş yolcuları...
Dün gençtiniz yanardağdı gözleriniz
Lav püskürürdü bakışlarınızdan
Şimşekler çakardı kaşlarınızın arasından
Bugün gönlünüzde kırık sevinçler
İçinizde derin kaygılar
Dudağınızda sizden öteye düşmeyen yaralı sözler
Boynunuz bükük, kalbiniz kırık
Mum alevi gibi titriyor umutlarınız,
Yol yarılandı diye mi bütün bu telaşınız?

Siz...
Ömrünün sonbaharına erenler,
Huzuru düğüm düğüm ihtiyarlar...
Şafakta bulut gün kapkara
Uzağı görmüyor gözleriniz
Elleriniz titrek, gönülleriniz ürkek
Sırtınızda kumburu çıkmış hoyrat yıllar
Canınızı acıtıyor sandıkta unutulmuş o eski hatıralar
Hiç dinmiyor içinizde fırtınalar
Sıvası dökülen duvarlar gibi
Yüzünüzde pul pul olmuş lekeler
Hüzün damlıyor göz çukurlarınızdan
Titrek sokak lambaları sanki içinizde yanıp sönen hayaller
Aklınız bedeninize yabancı düşmüşsünüz yalnızlıkla yan yana
Nereye bassanız zemin kaygan, tutmuyor ayağınız
Gölgesiz çıkamıyorsunuz yola
Çelme takıyor sanki yarınını unutanlar size!..

O kadar gerçek ki sizde gerçekler
Hayatın dizginleri düşmüş elinizden
Kayıp gitmiş yıllar ömrünüzden
Gürültüyle çarpılıyor kapılar ardınızdan
Tanıdık yüzler geçiyor sağınızdan, solunuzdan
Başları eğik, yürekleri taş, duyguları zımparalı
Dönüp bakmıyor kimse yüzünüze
Siz yalnız, kalabalık içinde kimsesiz
Üzülüyor, dalıp gidiyorsunuz iç çekerek…

Endişeniz büyük; nasıl ve ne zaman batacak güneş,
Bir gece daha gülecek mi ay, meraklanıyorsunuz…
Ya karanlık çökerse nasıl gelecek yarınlar
Ya sönerse gazı eksilmiş lambalar
Nasıl açılacak yeni bir sabaha küçülen o gözler…

Açılmayacak, siz de çok iyi biliyorsunuz
Kaygınız, korkunuz bundan
Yeni bir can için ömrünüzü noktalıyorsunuz
Dünya hep böyle dönüyor ama siz şimdi anlıyorsunuz
Hayat çok tatlı ama çok kısaymış diye hayıflanıyorsunuz…

Gerçeğin tersi-düzü yok ki
Hangi yüzden bakarsan bak
Gerçek hep aynı gerçek
Her ölüm yeni bir doğumun başlangıcı değil midir?..

Rukiye Çelik
07 Nisan 2012/ANKARA