S/ÜZGÜN RUHsinmiş karanlığa gölge yalnız iskele ruhum ne güneş zülfüm teline dokunur ne martılar yüzümü okşar deniz her çırpınışında eksilen paslı çividir ömrümden kopup giden... artık ne rüzgarın sesi tanıdıktır ne de karanfilin kokusu... 03.04.2012 15:36:51 firuzem |