Kalem Kırılmıştır artık bu aşk’a..
İdamlık bir Kent’ten sesleniyorum... Haydi duy şu yalnızlığın sesini.....
Duy bekliyorum...
Hayat durdu... Dünya durdu.. Maviliğim son nefeste...
Bağışla beni..
Cennet’ten Kovulmuş bir Adem’im ben..
yer yüzünün bu en karanlık yerinde..
Yüz yıllık araflardayım...
Büyüyor yangınım ,büyüyor cehennemim... Derdindeyim yâr..
Gözlerindeyim.. Bana dokunan ellerinde..
Korkularımla..
Tir tir titrerken ,saçlarına bulanmış bir haldeyim..
Koşturuyorum ,kalbim ayaklarıma dolanmış...
Başım dik.. Kalbim Dökük.. Giderim beni bekleyen sensizliğie..
Bilmem Artık.. Kaç zemheri geceye...
Ve yar bu sana ,
Son Cümle...
Önümde Mahşer..
Elimde Kalem..
Yazıyorum her gece seni yine..Yeni ve yeniden..
Gece Örtüyor Üstümü.. Uykum var.. Ben gidiyorum yar...!
Gece Örtüyor zifiri bir karanlıkta üstümü..
Uykum var...
Ben gidiyorum yar… !