NE KADINLAR NE ADAMLAR
ne kadınlar tanıdım,
gözlerin de ağlamaklı bakışlarla dudaklarında ki masum görünen şehvetle yalanın Frida sı olmuşlar. ne adamlar tanıdım, dilerinden eksiltmedikleri aşk tınılarıyla yalanın Picasso su,Mozart ı olan. niceleri vardı kadınların, dünyanın yanlış tarafında, parlak ışıkların hareketlerini izleyip hayatlarını griye dönüştüren. niceleri vardı adamların, bir çok tene yayılmış parmaklarıyla övünen, parlak bir akşam üzeri güneşi olduğunu savunup zifiriler de yaşayan. tüm bu insanların seyircileri de vardı elbet. onların, azgın bir nehrin ortasında durmaya çalışan birer taş olduğunu farketmeden, dudak bükerek seyreden. seyircilerse suçlulardan daha suçluydular, soğuk ve samimiyetsiz olduklarından... |