Bülbül dahi eder de ar şuaranın kaleminden
Gayrı dala konmaz zinhar; kanat çırpar güle gelir
Emaredir çıkan bu/har; feryâd eder eleminden
Gülsün diye gamlı gülzâr; dünya dahi dile gelir!

...

Gördüğüm manzaraya -katarak yeni yorum-
Neşter vurdum yaraya; size sesleniyorum!
...
Belki son haykırışım, bu size son hitabım
Suç belli, suçlu belli; sizsiniz muhatabım!
Ne zaman kan sızdırsa ilâhi gönül kabım
Bozuldukça asabım "Saklama kus!" diyorum
Dinmeyen ızdırabım son bulsun istiyorum.

Ne amansız kavganız, ne de küfürlü aksan
Kalbinizde sevgi, aşk, bedenlerde ruh noksan
Girdiğiniz gönüller yıkık, yer ile yeksan
Ye’si bozan hüsn-ü zan; "Bana mahsus" diyorum
Yeni destanlar yazan bir nesil istiyorum.

Kutlu doğum beklerken tarifsiz heves ile
Rahmet okuttu gelen bir önceki nesile
Bulunmaz nimet oldu temiz bir nefes bile!
Böbürlenme nafile; "Aslolan us!" diyorum
Kul layık-ı veçhile yaşasın istiyorum.

Zindanlar mekân iken şuasını yayana
Yetmedi nice paye zulmü sanat sayana!
Sırat’a çeyrek kala aksayan aksayana
Ölümü yok sayana "Gel etme, sus!" diyorum
Gönlüm Rahmetten yana; nedamet istiyorum

Kim bilir kaç canlıyı yuvasız bırakarak
Söktünüz ciğerimi ormanları yakarak
Utanın hâlinizden mazinize bakarak
Kibrinizden bıkarak "Âtiniz pus!" diyorum
Şerrinizden korkarak arlanın istiyorum.

Aksini isbat için gayret etse de âmâ
Dört kitabın manası okuyana muamma
Emanet ehlinde mi emin değilim amma
Pek uzak ihtimama; "Raflarda süs!" diyorum!
Uyulsun ihtirama, okunsun istiyorum.

Zehirli su aktıkça denizimden, dereden
Her semahım âh ile; kurtarın cendereden
Uzatın başınızı o küçük pencereden!
Öneme istinaden "Ay size küs!" diyorum
Geceler zifir, neden? Ağarsın istiyorum.

Zırhıma delik açıp gaz verene ozona
Lanet olsun tarihte "insan" diye yazana
Düne dek arken şiar şimdi azan azana
Aldıran yok kızana; "Gidişat pis!" diyorum
Kalan son hüsn-ü zana gerekçe istiyorum.

Nağmeler dile gelip "Batsın bu dünya" derken
Eyvahlar için geçti, kıyamet için erken
Kadehlerin dibinde dimağlar sendelerken
Sizler zevki belerken, "Neşem hapis!" diyorum
Acıyla gülümserken farkedin istiyorum.

Tefekkür edin de bir acıklı hâle bakın
Görün kimmiş o sinsi, size sizlerden yakın
Hangi muhkem surlarda gedik açmış her akın
Saf rolünü bırakın; "Şeytan, nefis!" diyorum
Tehdit, tuzak bihakkın sezilsin istiyorum.

Hiç olmazsa son demde suçlarına mukabil
Tabiat lehçesini öğrensin artık gafil
Nefes alsın ormanlar, kafeste kalmasın fil
"Yeşersin gül, karanfil, açsın nergis!" diyorum
Doğaya maraz mahfil ezilsin istiyorum.

Cürmünüzle büyürken Kovulmuşun heybeti
Ne zannı bıraktınız, ne şer olan gıybeti
Yaradan ayan etmiş nedir neyin diyeti
Ölmüş bir insan eti; "Haram! Necis!" diyorum
İhtarın mahiyeti bilinsin istiyorum.

Hiradan yükselen ses hükmederken çağlara
Düşünün neydi yükü ağır gelen dağlara!
Sözüm "insanım" diyen irfanı hür sağlara!
Pas tutan dimağlara; "Ayet! Hadis!" diyorum
Dikkat çektim ağlara; görülsün istiyorum.

Ne zaman ki ahlakı bir kenara attınız
En şerefli mahluktan canavar yarattınız
Gelmiş geçmiş çağları mum ile arattınız...
İçimi kararttınız; "Her yanım is!" diyorum
Öfkemi kabarttınız; sükûnet istiyorum!

Mecit Aktürk