AH! BU HİCRANÖzlemim Saf ve öksüz bir halde Gözlerimden akarken Terk edilmiş bir şehir Parklarında aşkla dolaşır Sevgililer kaygısız Sokaklarında tek başıma kalmış Ben garip Dertlerle muzdarip ...Öyle işte Seyre daldığımda bin asır geriden gelirmiş gibi onları Aklımdan geçerken gençliğim, Sonraki yıllar içine sakladığım o hüsran Ebedi bende mi kalacak Ve bu hicran Bitecek mi son durakta “Ey insan, neresidir mecran” Diye bağırdım Kimseler duymadı Tatmin olamadım dostlarımın Acı, tatlı anıları katarak anlattıklarından Belki, teselli sözlerinden Bir hayatın hasadı Ağır bir yürüyüştür içimde Koştum yılları yakalayacak gibi nafile -bir küheylan edasıyla, adeta- Artan efkârımı kimse görmez saçımdaki akta -Anamın sözleri takıldı aklıma Derdi ki: “Ey oğul, rastlarsan kimsesize merhamet eyle”- Ve geçerken bir mezarlıktan, taşlarda Görüp de okuduğum kimi beyitler İşte şu son faslımda Bir özet midir aslımdan ettiğim firakta *** Ah! Bu hicran Bitecek mi son durakta *** Güneri Yıldız (Elazığ, 24.12.2011) |
Dün teknik bir arıza yüzenden pc girip yorum yapamadım..
Bu güzel şiirden mahrum kaldım....
Yalnız resmi beğenmedim nasılsa bir gün öleceğiz..Böyle bir mekanımız olacak...
Aceleye ne gerek var?
Tebrikler....Saygılar......