kalemin kızlığı bozulur; akar mürekkep beyaz bir çarşafa
evcilleştirdiğim acılarla
sığınırım bir kez daha bir bitişin umursamazlığına

melankolik ve histerik

bir elveda yaslanmasa da merdiven korkuluklarına
duyulmasa da ayak sesleri
insan o kelimenin
bazen gerçekten bir gidişe ait olabileceğini iyi bilmeli
daha önceden gelen olmuşsa tabi

platonik ve mitolojik

aşk kılıcı şehvet safında çekildiğinde
kan çok akar
kalbimin sunağında akıttığın bu kanı
eros’a adak say

erotik ve ironik

bu sabah bacaklarımın arasından geçen seyrüsefer
demin yolunu kaybetti
ahh onu gibi beni bilmez sarsak kedi
ciğerimi bayat zannetti

tunç saatler

bir sürüye ihtiyaç duyan koyun
melezmiş senin soyun
bitti bu oyun

-lar/ -ler
aman da aman daha neler neler

kadınlarının yüzleri
yoğuşmalı sevgiler parkında mesire yeri
rahatça bırakabilirsin içindeki çöpleri
zamanla anlayacaksın
hepsinin birbirine benzer mutsuzluk hikayeleri

pedagojik

çocuk, sen bir dut ağacının gölgesinde büyüdün
ben ise fındık bahçelerinde
sen canlı kanlıyken yaşama
ben hep ishaldim her günün sabahı ve akşamına
niçin bana hiç dut yedirmedin?

dramatik

gördün mü bak
güzel kadınların yanaklarından aldığın o makasla
sonunda kestin bu karganın dilini

ha bi de ayık kafa ve biraz kafiye karalamayla
yazdım sana bu şiyiri
affet
bekleyemezdim kanayan bir dille cumartesiyi

fhrn-jir