Milâdî ŞiirSüpürür yalnızlığı kırgın bir mevsim Müfrezelerin kapladığı bir dünyada Gözlerin tiril tiril büyümüşlüğü Yakarışı, çığlığı bozguna uğrar Ve; Küremizi kol gezen hiçlik Düşe devrilir Sızılar Rabsiz dökülüyor evrene Kimseler kalmıyor yeryüzün de Çarpışarak çekiliyoruz Bedeli ödenmeyecek hiç bir anın Küçük sesler bile titriyor sorgulanıyor şehlâ Bir çağ s/üzülür sözevinde Halklar ağız ağıza ısırılır Parçalandıkça yontulur Ölüm gibi durgun ve sessiz Yerin yüzünde Henüz özlenmemiş bir yer olmalı Uyuşur bağışlarsak kaderi Kendi özünde batar İsli menzil ve toprak adına kurban verilir halklar Duyulur alevin ıslık sesleri Ey yolcular! Şiddet tüttü dağ başı iskelesinde Mahşer var mı nerede! Yok ki o yumurta deliğinde pusup kalalım! Vakit yok diyorsam eğer Takılın dalyanlarıma! Çünkü canlıların en güzeliyiz Bizim cehennemimiz beş kala durdu Tozlandı pörsümüş efsane Yürüyelim kirli deli gömleğimizle Ürkek ve yarı baygın Döne döne katları Tırmanalım Çok ezel kanlı post sarışınlığında Sev ve yarat diye başlasın her milâdî şiir Ağlıyorsak eğer Vakit yok! Vakit yok! Kıyamet kıyamet şimdi! ’Şahmaran’ Yol ver dünyamızın ürkünç ejderi |