M ümkün mü ?
A dımını atmadan yürümek.
Y olların isi kiri bulaşmadan,
I hlamur ağacında gölgelenmek.
N edenli, niçinli sorularda,
L üzumsuz cevaplar edinmek.
A ğaç kabuğunu siper zannedip,
R esmi yangınlara beden vermek.



P eri pabuçları masallarda,
A şkın doruğu rapunzelin saçlarında,
T ükenen takat, bastonun ucundayken,
L amba, yanarmış sadece samanlıkta.
A hh bu düşler olmasaydı...
Y ağmurla düşen kurtçuk
I slak düşlere tat vermeseydi...
N ineler nasihat bilmeseydi...
C an tutunduğunda aşk denen tutkuya,
A lın teri toprağa düşmeseydi.


,


Y eşermeseydi sarı haller hayallere.
A kına çıkan deliveren yüreğin
Ş ehr-yârın hükmeden diline,
A ksak sanılan heceleri,
M um üfler gibi üflediğinde üzerine
A dem siper olabilseydi Havva’ya durabildiği gibi !


.
,


U slanmaz gecelerin yarım pabucuna
M ehtap ters bir ışıkla vurduğunda bağcığına
U mut...
T oprak kokar ülke gibi,


D ağıtır ukdeleri kara tırpanla.
O ysa harman vaktidir her an !
Ğ aybdan duymaz mı ruhun nimetine çalışan !
A ğlarsa ten, anlarsa ruh anlar,
R âma aldanma ! umudun elinde kara tırpan !






ukde : düğüm.
râm : boyun eğen