ZambakSensiz kapanmıştı uçurtmam Koşar adım gittiğim dağın zirvesinde Ne yankılar duyulmuştu Ne de sözler... İhtilal ki Sesler sadece düşen tülbentimin cılız sesinde. Gümbür gümbür düşerken Gözlerim duymuştu salÂları Ve kulaklarım görmüştü isminde yanan ışıkları Ben ki karıştım. Şimdi gittiğim yolda soyundum çırılçıplak varlığımı. Kafiyeli masallar durgun sulara üflendi ben’de Doludizgin mutluluklar ise göğün yedi kat süngüsünde İzimde dilsiz iki kardeş bulut Güvey kalmış halime gözyaşı döküyor işte. Mozaik kırıklara vurgun olmuş ellerim, dudaklarım Red eylesem, inkara sarılsam nafile Hani zambaklar olacaktı düştüğümde Sen olsaydın düşmezdim Ve zambaklarımda açardı çağlayan bu şelalede. |