Ru Reş--- hayrettin taylan muamma ders veriyor alın yazımın yazısız kalışına bir günüm yırtık kozanda ilmek ilmek vuslata bilenir öylesi kalmış sen ile senli bir ömürde nicedir okunmuyor sözlerin şeb-i yeldamda hoşluğumun boşluğuna güzelliğin yansımıyor zarfları boş kalıyor zaaflarımın yazdıkları yazgıma kadar meteliksiz kalıyor sensizliğim unutulmuş bir hayalin ciğerinde öksürüyor cemalin hazanın erkanında alt yazılı sözlerin geçiyor helalime sahte dönüşlerin içresinde dile geliyor sonralığın halimin posalarıyla kapanıyorum üst benliğine kendini buluyor aşk ben yok sen yok küllerin kürelerinde güllerin açılıyor penguen diplerinde üşüyen bir sensizliğin magması ağlayışta damla damla eriyor antartikam donmuş vuslatın tan ağzında güleçliğin yansıyor ru reş algım beyaz bir sevda yansıması var, tutulmuş kalakalışlar arafında bir gönül yanması var,yakılmış özlemler arasatında sol yanımda dirilişin hurileri senden yüklemler yüklüyor sağ küremde periler ipeklere işliyor y’adını içimde büyüyen ummanların taşıyor son s’özünle garipsi yolculuktu faniliğe değinmişliğim seninle baki kalan girdaplarım s’aniliğe ehli keyfe kayyum yüreği alınmış faylar içsel depremlerime komşu sonsuzluğuna uğurlanıyor yanan içim l’avlarınla çağırıyor seni ölümün döşeği çağırıyor seni aşkın ilmeği bağırıyor bülbülüm bağrı yanık şarkılarda anlıyor gülün sevdası yitik demlerde can kırıkların diziliyor yıldızlar seherinde ayrılığın fotoğrafı siniyor seller tanında sürükleniyorum bir düşün suretinde bekliyorum bir günün sıratında sen yanım cennetten alınma sol yanım cennetine aşina isimsiz tutuluşun yürek sırtında ağır sevdam çekiyoruz sen olmasan da y’amaçlarımda senli günlerin bembeyazlığı sensizliğe kul köle olan karanın sonu özünden bir deniz biter ben aşk sen aşk ru reş olsa da yarın ve yarin gün’eşine meftun |