karmaşa...
hey hat!..kaleme sırnaştı yine efkârım
yoksa, inan yazmayacaktım istersen inanma... gün çullandı üzerime de adı yorgunluk oldu uyuyakalacakken kahvenin kokusu dokundu.. bethofın nameleri anımsatsada özentiliği o, mehterin bilinç altındaki gizemli fethi... akşamlar ki ah bu akşamlar, ömür tesbihinde gönlün dokunduğu denler gidenler hesap edilmez,revaçtadır gelenler... odam kâh huzurpenah, kâh bir işretgâh, imame son durak,kara toprak.. meşgale ala dursun aklımı gün be gün, aldırmıyorum ki yanıma kâr kalacaksa hüzün.. derin bir nefes alırken aklımda bin karmaşa, istanbul da bir meyhane kahirede bir batakhane mekkeden kalkan savaş uçakları, kıyacak bir inanan başa... kudüste bir yahudi cami bomblasın bağdatta bir ingiliz eli namusa uzansın.. şamdan yamyam kabilesine seyre dalınsın ’ilahi kelam atılsın da kadehler şerefe kalksın’... doğu bölünüp parçalansın da batı birleşip toparlansın.. aman ha, sakın tekbirler sadece rüyalarda sayıklansın... bitmez elemi,şarkın sen şarkını çal ey hanende dal tefekkürüne, o en şaşaalı meyhanende.. roketler minarevari bombalar kubbe tarzı bir şeyi eksik yapmışız ki titriyor Ahmedin arzı!. Salli alâ Muhammet ve sellimu teslimen ebeda İnan, vaz geçmeden : kul olana rahat yok dünyada.. Hayalperestim karmaşadan çıkarsam bir hu derim Mitralyözümü böyle garipçe kendime çevirir giderim!.. |