12 eylül darbesi olalı
ve Seyit öğretmen göreve başlayalı
tam yedi ay olmuştu
o günden bu yana
ülke tam bir karanlığa gömülmüş
her gün tutuklanan
yüzlerce kişiyle
hapishanelerde yer kalmamıştı
cuntacıların amacı
artık iyiden iyiye
belli olmuştu
gelişen ve güçlenen
işçi sınıfını
ve sendikaları
bilinçlenen
ve gelişen
öğrenci hareketini
ve sol’un tüm örgütlerini
ezmek
yok etmek
güçsüz hale getirip
bitirmek istiyorlardı
hapishaneler tıklım tıklımdı
ve her yerden
insanlık onurunu zedeleyen
işkence haberleri geliyordu
o sırada tutuklu bulunan
ve günlerce işkence altında tutulan
İstanbul eski belediye başkanı
Ahmet İsvan’a
avukatlarının yaptığı girişime karşın
askeri hastanenin
asker baş hekimi
işkence bulgularına rastlanmamıştır diye
rapor hazırlıyordu
Türkiye İşçi Partisinin
genel başkanı Behice Boran
TÖB-DER’in genel başkanı
Gültekin Gazioğlu
ve daha nice aydınlar
sendikacılar
sanatçılar
askeri cunta tarafından
vatandaşlıktan atılıyordu
ve yediden yetmişe herkes
her gün biraz daha
siniyor
korkuyor
ve susuyordu…

23 nisan bayramı yaklaşıyordu
okulda hazırlıklar vardı
çocuk bayramı olduğu için de
birinci sınıflar ön plandaydı
en önemli görev
oku müdürü tarafından
birinci sınıfları okutan
Seyit öğretmene verilmişti
ve Seyit öğretmen
izleneceğini
takip edileceğini
hatta fişleneceğini
bildiği için de
programda yapacaklarına
çok özen göstermişti
çocukların okuyacakları şiirler de
koronun söyleyeceği türküler de
vatan millet ve Atatürk sevgisini
ön plana çıkaran
şiirleri ve türküleri seçmişti
ve bunları
günler öncesinde
Türkçeye çok fazla dilleri dönmeyen
Silvanlı minik öğrencilerine
ezberletmişti
23 nisan günü
Silvan’ın çarşısında
küçük meydanda
ayakta duracak yer yoktu
bütün okullar
öğrencileriyle
bazısı meraktan
ve çoğunluğu da korkudan
bütün halk
meydana dolmuştu
bürokratlar
memurlar
askerler
kaymakam
herkes oradaydı
şiirleri düzgün okumada
Seyit öğretmenin sınıfı
başarılıydı
sonra koro türküler söyledi
protokolde oturanların tümü
hiç tepki vermeden
ciddi
ve asık bir suratla
söylenen türküleri dinledi

bizim eller ne güzel eller
söylesin şirin diller
oynasın koç yiğitler
bizim eller ne güzel eller

türkünün dilinden
bir şey anlamayan halkın çoğunluğu
yine de
merakla ve tebessümle dinliyordu
protokoldekiler
ciddi kalmakta ısrar ediyordu
ve Silvanlı minik çocuklar
sesleri duyulsun diye
heyecanla
ve seslice türkü söylüyordu

bu dağda maral gezer
zülfünü tarar gezer
dağ bizim maral bizim
avcı burada ne gezer

ertesi gün
yine okul vardı
balcı’nın oğlu Seyit öğretmen
iki öğretmen arkadaşıyla birlikte
bir teneffüs sırasında
müdürün odasındaydı
o sırada
bahçeye bir askeri pikap girdi
içinden dört veya beş asker
ve başlarında bir üst teğmen
inip
koşar adımlarla
okula girdiler
doğrudan
müdürün odasına yöneldiler
müdür ve diğerleri
hemen ayağa kalktılar
komutan
Seyit Yolcu
ve Hasan Yılmaz kim, dedi
balcı’nın oğlu Seyit öğretmen
bir anda sap sarı oldu
yutkundu
benim efendim, dedi
efendim yok, dedi komutan
müdürüne efendim diyebilirsin
bana komutanım diyeceksin
diğerleri şaşkın bakıyordu
evet, dedi komutan yeniden
diğeri nerede?
elindeki yazılı nota baktı
Hasan Yılmaz nerede?
müdür hareketlendi
sınıftadır komutanım
çağırayım, dedi
komutan
askerlerden birine
birlikte git, dedi
az sonra
Hasan öğretmen de getirildi
komutan askerlere
alın bu ikisini
merkeze gidiyoruz, dedi
müdür
sanki görevini yapmak istercesine
cesaretini toplayıp
komutanım hayrola
bir şey mi var, diyebildi
komutan
sen işine bak müdür bey, dedi
bizim işimize karışma, diyerek gürledi
balcı’nın oğlu Seyit öğretmen
komutanım, dersimiz bitmedi henüz
dersten sonra gitsek olmaz mı, dedi
komutan
bu dersten daha önemli, Seyit efendi
diyerek alaylı bir şekilde gülümsedi
dört askerin arasında
bindirilip bir askeri pikap’a
götürdüler ikisini
üsteğmen
yanına ikisini de alıp
binbaşı’nın odasına girdi
söz konusu iki öğretmeni
yakalayıp getirdik komutanım, dedi

binbaşı
sandalyesinden kalkıp
üst teğmene dikildi
oğlum, burası sorgu yeri mi
bilmiyorsan öğren görevini
bizim işimiz yakalamak
al götür bunları
teslim et polis merkezine
sorguya mı alırlar
mahkemeye mi çıkarırlar
hapse mi atarlar
ne yaparlarsa yapsınlar
o artık onların işi

seyit’i ve hasan öğretmeni
yeniden pikap’a bindirip
polis merkezine götürdüler
ellerindeki dosyaları
seyit ve hasan öğretmeni
orada bırakıp geri döndüler
ilçenin emniyet amiri
onları karşısına alıp
dosyalarına baktı
bakarken
dudaklarını büzüp
sırma bıyıklarıyla oynadı
bu ne ulan, bu ne, diye bağırdı

DEVAM EDECEK...