Bahara Süslenen AynalarŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Eımır tuı zé eımır quılbızıkıb
(Ömrün Kardelen çiçeği gibi olsun) Kokularını kıskanır papatyalar Bir yel değmeye görsün Ram olur arılar Uyuşuk tenden Bahara… Güneş tapınaklarında Uzuvları yitik ağaçlar bekler Tepelerinden köklerine ağıt Yüreği kurtlanmış sesler gibi Sözlerini dökerler Yığın kentlerin Duldalarına… Karıncalar su taşımaz Çocuklar balonsuzdur Yitip giden çimler sessiz Alacasına karışmış öfke Tohumlar zürriyetsiz Organik çilekler açar Kaldırım içlerinden Bir aynaya süslenir kadın Duman çökmüş avurtlarına Çilesi morarmış gözlerinden Yağmur dolusu söz akar Hemhal olmuş vicdan Yüreksiz… Bahar! Kaytan bıyık marabanın Emekle düellosudur Bilekler çekilir Toprağa… Elekçi gün artığıdır Isınmıştır yerler Al basmasıdır Çiçeklere… “Yüzlerce Yusufçuğun Havada raksıdır…” Bahara süslenir aynalar hem de En güzel esvaplarıyla üryan… 29.02.2012 |