SİS VURDU
sessiz çığlıkla yığılıyor gri karanlık
hüznün cılız umutta toplandığı titreyişteyim kaygılar yola çıkarken korkulara doğru buzdan duvarı tırmalıyor yorgun tebessümlerim bir hale sarmaya çabalıyor vicdanın ağırlığını ışık vazgeçiyor bozmaktan grinin dansını umudun görüntüsü yansısa havaya gölgesini bozuyorum lav düşmüş taşın soğukluğuyla uzun gür saçlarından yakalıyor öfkeyi ateş ve buzla ortaklık kuran hırsım körüklüyor buzun buharını şakakta alev alev vuran isyanım bencilleştikçe bencilleşiyor sis saklıyor güzelliğe ait ne varsa yorgun koyu mavi uyku girmeye çalışıyor koynuma sonsuzluğu okşayan karla kaplı özlemlerim başlıyor infilaka içimdeki karanlıkta |