SEN KAYBETTİN, ARKADAŞ..! II.
Ben gidiyorum, adımlarım peşimsıra
Sen dilediğince unut, Gözlerimi, ismimi, cismimi Bana ağırdır, bu ihanetin bedeli Mezarımın bağrında, büyüyen otları Ancak, yılanlar kemirdiğinde hafifletir, Bu zalimliği. Olabileceksen, mutluluklar sana Unutma ki, oyunun son taşı bende Gecenin perdesi indi, Gözyaşımda mühürlü Oyun bitti, işte son taş İşte mat..! Şimdi başını, istediğin taşa vur Bilmedin dostluğun, kadrini kıymetini Bir bir, ağlıyorsa hatıralarım Sebebi sensin Affedilir yanın yok, Sen kaybettin, arkadaş..! Artık bıçak kemiğe dayandı, Uyuttuğunu sandığın, gözlerim de uyandı Akan seller duruldu, Son cemreler de düştü Seni söyleten bu şiire. Bir adım atıyorum ’ Üzgünüm ’ demeye dilim de varmıyor Gel gör ki, ciğerim yanıyor Her harfi yakasından çevirdim Hesap sordum boşa geçen günlere Hiç bir söz tekmile gelmedi ’ Üzgünüm ’ diyemedi, Yanlışın biri bendeyse Çoğu sendeydi El aç yalvar, Yaradan a Çok güvendin kendine Yolumu çevirdin, heba oldu günlerim Malım servetim, yok İşe yarar, bir titrek kalemim Bir de ceketimi aldım sırtıma Bir kuru Allahaısmarladık la Gidiyorum, helallik ne hacet, Affedilir yanın yok, Sen kaybettin , arkadaş..... DİCLE AYYILDIZ |