SEN BEN GECE GÜNDÜZ

Dağlar ağaçlar kırlar beyaz gelinlikli
Gökyüzü yıldızlarla dolu titreşiyor masmavi
Dudaklar arasında meltem rüzgarları
Gece kuşlarının şakımaları kulaklarda
Sarmalanmış yorgun bedenler tüm dikenlerden uzakta
Isıtmakta küllerini savurmuş ateş
Çınlamakta sevinç çığlıkları arzda
Bitmesin hiç bitmesin bu gece


Ay çekiliyor gökten
Dağların arasında şafak
Müjdeliyor baharı
Yemişlerden yemek
Çiçeklerini toplamak için birlikte


Uzayın bittiği yerde bakışları donuk
Gözleri kış
Ne kadar uzak sevdadan
Sevdim ben onu o nerede diyen bir hıçkırık
Saat gonglarını vuruyor gitme vakti
Yeniliyor İlkbahar


Yüreği cam kırığı
Ruhu sisler arasında nemli
Etlerinden lime lime ayrı İskelet
Paçavra gibi kalakalmışlık
Koşarak uzaklaşmak oradan



Düdükler çalıyor limandan gemi kalkmakta
Şimşekler çakıyor şafağın arka yüzünde
Gözler çakmak çakmak
Suskun, konuşursa kaybetme korkusu
Acı bir gülümseme
O da beni sevdi hayali
Kendi yalanıyla avunurken
O yoldaş değil bana bilme gerçeği
Karışmak diğer insanlara
Bildiği hayatı yaşama sanatı

Yine de seviyor sahip olamadığı her şeyi
En büyük yıldızlarda görüyor gözlerini
Belki bir başka zamanda
Harlanacak tekrar sevdanın ateşi.