DİLENCİBir ayak seslerine, bir de toprağa yakın, Başı hiç dik olmadı, kamburu düzelmedi. Alın tek onurunu, üç-beş kuruş bırakın, El açan o bakışlar, bir gün olsun gülmedi... Önündeki mendille sınırlanmış dünyası, Yorgun düşen o parça umudunu taşıyor. Çökmüş omuzlarına yokluğun ihtirası, Sokağın dramında kaderini yaşıyor... Çevre sağır, toplum kör, onu tanımaz bile. Her gün önünden geçen demez, -burda biri var. Bir lirayla bırakır günahını mendile, Acısını yalnızca kendi yüreği duyar! MUHSİN İLYAS SUBAŞI |
Dilenciye vermekle vicdan rahatlatılmaz.
Tebrik ederim Hocam.
Selam ve saygılarımla.