Sebepsiz yangınlardayım yine Yâr...
İçimde söndüremediğim ateşin yakıyor sessizce
Seni unutamıyorum…
Ciğerlerime özlemini çekiyorum gizlice...
Kalbimi rehin almışsın çıkmazlardayım işte.
Duy sesimi ey Yâr. !

İşte yine depremler oluyor sol yanımda
Canım acıyor sensizlikten...
9 . (nokta) şiddetinde sarsılıyor benligim.
Tarifsiz bir aşkın içinde kimliksiz sorguya çekiliyorum.
Kamp kurdu duygularım büyük bir çatışmanın eşiğindeyim.
Ucunda ölüm,ucunda zulüm var Yâr...

Duyuyor musun kulaklarımı sağır eden bu kapkara sessizliği,
sensizligi ?
Göz yaşlarım Toprağa değme Arefesinde can çekişiyor...
Ve ben Araf’a düşüyorum. . .
Kendimi hangi şiirimin dizelerine gömsem,
Olmuyor Yâr...

Ben ölsem bile dönmeyeceksin ,
biliyorum ...
Güneş dogmayan günlere,yarın’ı olmayan bugün’lere,
Ve hiç kimsenin düşünüpte anlatamadıgı,
yaşayıp isteyip te yaşayamadıgı anlarda ,
Ve ölüm’e inat,sensizlige inat seni sevdim Yâr...