Yıllar sonra sende yeminimi bozuyorum…Yıllar sonra rehinim gözlerinde Sevda diye göğsüme sürdüğüm mavi Sığmıyor artık göğsümün çeperlerine Ruhumun bir kuytusunda seninle demleniyorum aşka Kırılgan süzgecinden geçiyorken hayatın bilinçsizce Hoyratça siliyorum mazinin sensiz geçen günlerini tek/tek. Ve sende soyunuyorum en şehla gecelere, sende gideriyorum Sol yanımın açlığını, sen diye çekiyorum içime odama doğan günü Be kadınnn.!!! Anladım ki yazgım iki satırlıktı Benim sana bıraktığım iz düşüm ise Göz bebeklerindeki şaşkınlık, aşk bu sevgili çat kapı işte…. Dizlerim kırık yakalandım sana o kadar ani idi ki gelişin Kiralık bir düşte yaşatırken maviyi Demirbaş esaret sende tüm benliğim. Fethedilmiş yüreğin muzaffer savaşçısı gibiyim sanki Oysa Yaralı bir esirden farklı değilim sol yanında sevgili… Şimdi Bir dolunay fütursuzca Mor gecelerimde asumana çivilenmiş tarifsiz güzelliğin Ve şen kahkahalarınla bana gülümsüyor odamda Artık seninle seviyorum odamın duvarlarını. İşte nah şuramda bir ağrı var sevgili Yıllar sonra ilk kez ağrılarım acıtmıyor artık ruhumu İlk kez seviyorum sensizliğimin sancılarını Son defa rehin verdiğim içimdeki iniltiyi Sende sükûta erdiriyorum. Elimi yüzüme sürüyorum ve kaldırıyorum sema ya Tanrımdan tek dileğim…! Sen kadınım Yıllar sonra sende yeminimi bozuyorum SENİ SEVİYORUMMMM…!!! İbrahim ALTIKULAÇ “Senin Uğruna” |