Beni bana bırakın…Susun artık düşlerim beni bana bırakın Artık yüreğime şer sevda ateşleri düşürmüyorum Kendimi bağladığım bir ilmiğin ucunda sallandırıyorum En şehla duygularımı ve yürüyorum bilinmezliğin loş koridorlarında. Şaşkın bir martının kanatlarına taktığım umutlarımı Gönderdim mavi ummanların derin kuytularına yer ve mekânsız onlarda Benim gibi… Beni bana bırak maralım Saplandığım çorak toprakların Cılız başaklarında kaldı tüm yeşerttiğim güzellikler Ne gözlerime dalsın gözlerin ne de o çok beğendiğin mısralarıma Say ki; Feryat figan sarıldığın çınar ben değildim Sen her zaman ki bencilliğine sarıl şimdi kendince Öyle ya Kaf dağının ardı senindi her zaman… Hatırlıyorum da Yoksul düşlerime ortak ettiğim düşlerim bu değildi benim Her gün doğumunda tazelediğim umutlarımın ağzı süt kokardı benim Ellerimden dökülen mısralar o nedenle çocuktular bilir misin? Oysa ne tez yaşlandılar… Ondan mıdır biliyor musun maralım Şimdi neden yaşlı kelimeler dökülüyor divitimin ucundan…!!! Bugün Çelik gibi rüzgâr soğuğu içtim ellerinden Öylesine üşüyor ki yüreğim Belki de ellerimin titrekliğine sebeptir Bilmiyorum… Düşünüyorum da dünü çok özlüyorum Ve ben düşlerimin yokluğunda üşüyorum………! YA SEN??? İbrahim ALTIKULAÇ “Senin Uğruna” |
Ve ben düşlerimin yokluğunda üşüyorum………!
YA SEN???
Ne kadar etkili duygu yoğunluğunda harika bir eser...
Tebriklerim güzel ve özlem dolu yüreğinize dost...
Saygı ve selamlar gönülden her dem..