LAS MANİNAS İÇİN SONNET
aynalar las meninas, örtün onları, örtün!
örtün ki görünmesin ayna içinde ayna... hangisinde eksiğiz ve hangisinde bütün? bir ayna kendini gizliyor gibi, güyâ, parçalanıp sırlarıyla bana döner, gülümser; ve aynalar, bana katlanırken, iyimser; ev içleri dışarda aynadaki kralın; her biri bir başka yerde yolculukların... gidebilsin diyedir aynalardan da biraz; çıktığı yer aynalar, vardığı yerse sır’ı: bildiği herşeyleri söylese de aykırı; kim kimle yer değişir? aynalar? las meninas? biz Aşk’ız... –kendimize! ve o aynaydı bunca bencil! sadece kendini gösteriyor... –bakınca!.. |