TEN İÇİN SONNET
ben tenime yürürüm, tenim benim gereksiz
et parçası, atılmış, duruyor bir kenarda... áh, aşklar vardır şimdi, amaçsız ve ereksiz birlikte dolaşırlar; yırtıcı ve hovarda... belleğim? bir kurttur o! dâima ipe sapa gelmeyen bir şeyleri parçalıyor... kemirgen! aşk uzakta uluyor, yalnızlık lapa lapa yığılıyor kapıma... âh, kendini kürerken kaybolan kar günleri!.. elimle yediririm tenimi yeraltına... savaşlarda karartma olduğunda örterler ya... ağır perdelerim öyle kapalı işte... sımsıkı... bir kuşatma! bir kurt nasıl kuşanırsa öyle kar günlerini; aynalar kuşanıyor aynadaki tenini... |