EŞREFOĞLU RUMİYE ŞİİRLER-2-
bahçesi hüzündü onların...
bugün Aşk’ız, belki yarın... başka yerdeyiz... nerdeyiz? ne zaman kendimize perdeyiz ne zaman değil... ne zaman geçtik yakınından yoğ’un ve var’ın? günleri aşklarla kardık, ve kaybolduk harcında Zaman denilen duvarın belki sonsuz birşeyler açardı sarılıp yattığım bahar seli sense ten sandındı seni bir nehir, içinde midir duran’ın ve akar’ın? yalnızlık gittiğin yoldan gelmedi gel gör, yollar senden ivedi hem sayrılık hem esenlik- ten bir güle düşmüş timarın işte mahzun güz çelebi: nicedir ebruli bulut erbâbı savurdu Şam’ı Arab’ı Yunus’ta gövertip Çalab’ı gök ekindir aktı bende ve bir başak olup bedende ah, bilsen de bilmesen de biz devşirdik hasadını bıldır yağan buğdayların... tarlası hüzündü onların... |