dört mevsim biz olsak..
sensiz bir kış sabahına daha uyandım
yarınlar ne kadar uzakmış her sabah olduğun da yarın şafakla beraber gelirsin diye bekledim hayat sensizken anlamını yitirmiş bir ağaç gibi, son bahar gelince yapraklar sararmaya ve dökülmeye başlar kış gelincede soguk bir beyaz örtü kaplar üstünü ağaç dalları beyaza boyanır adeta tıpkı yaş ilerledikce saçımıza düşen aklar gibi keşke mevsimler gibi olsak ilk baharda çiçek açsak yazda tomurcuk açıp meyve versek bir arı misali çiçekten çiçeğe konsak her konduğum çiçekte bir meyve aşılasak dünya ya güzel lezzetler bahşetsek güneşle büyüsek, yağmula ıslansak dalından koparıp yenen lezzet olsak her güzellik gibi son bahar da yapraklarımızı döksek çırıl çıplak bedenimizle gövdemizi ısıtsak bir örtü gibi kışı üstümüze çeksek ama üşümesek kış bitince güneşle erisek bir pınar olup kalplerimize aksak yağmurla yıkanıp temizlensek yine güneşle kurunsak yapraklarla giyinsek süslensek seninle sonzuza dek bir olsak sevgilimmm... yazan :samet karaoğlu |