bir yanlızlık sarı verdi bir anda
tıpkı dağların eteğine düşen sis gibi
kimbilir giderken kalibinde benide götürdü mü
kim bilir içinde neler biriktirip gitti benden



kaçmak istesem bile gölgem her güneş çıktığın da peşimde
bir casus gibi bir görünüyor bir kayboluyor
yanlızda kalınmıyor anladım bu sayede



son bahar gelince nasıl da dökülür yapraklar
saymaya başlasan sayamazsın
tıpkı bizler gibi
ne kadar zamanın geçtiğini anlamasakta
bir gün son bahar bizede gelcek
ve bizde hayat ağacından kopup düşeceğiz toprağa


herşeyi görüp ama sesisimizi duyuramıcaz en çok sevdiklerimize
ve ozaman anlıcaz ki biz hayat ağacından son mektubu atmışız mezar taşımıza
fazla deil iki şey yazıcak orda, bilmem şu tarihte doğdu ve şu tarihte öldü
ozaman anlıcazki hayattayken zamanın her saniyesi bizim için nekadar önemliymiş
dönmek isticez, telafi yapmak isticez ama saat dolmuş,
hayat ağacından kalkımış son otobüs, hayatta yaptıklarımızla kalıcaz sadece orda



eee ne ekersen onu biçersin demişler
kaldıki ben bir çok şey yapamadım
mesela aşkımı son anda haykırdım sana
keşke hayatta olsam da birkez dokuna bilsem sana
biliyormusun sölemek isteyipte içimde kalan çok şey var



sana yüz yüze bunları demeye çekinsemde
elbet bir gün buralarda gezerken bunu okursun
yada rafa kaldırdığın kitapları karıştırırken bir kitabın içinden düşer yere
hani filimlerde hep öle olurya işte aynen öle



etrafına hiç baktın mı siz bu şiiri okuyan sevgili okurlar
ve yazarlar
kaçkez hayatı takip ettiniz kaçkez hayatta birkez kesiştiniz bir noktada
belki ben yanılıyorum ama hiç olduğunu tahminde etmiyorum
çünki hayat okadar güzelki sadece yaşama sevincini ve mutluluğunu alıyorz ondan
sokakta gezerken kaç dilenciye raslıyoruz ve az ötede bir tane daha
ben bugün bir yerde oturdum etrafa bakıyordum
bir güvercin yanaştı yanıma, yerlerdeki tırmataları yiyordu
biraz daha bana yaklaştı ve bir bacağının kopmuş oldunu fark ettim
bir ona baktım bir kendime bir de az ötemde oturan biri daha vardı ona
güvercinin ayağı kopmuş ama sanki dünyada ondan mutlusu yok
bir güzel yemeni yedi ve az kenarda çukurda su birikintisine gidip bir güzel de su içti
ve uçup gitti belkide yaşama onun gibi bağlanmalıyız
en ufak zorluklarda hayattan soğumamalıyız
yoksa zaman geçer ve bir bilette biz alırız hayat ağacından son otobüse.....


Sevgi ve saygılarımla...


yazan : samet KARAOĞLU