Hüdaverdi
Hele bak bi gız Cemile,
Ozan olmuş Hüdaverdi. Mezarını iğne ile, Kazan olmuş Hüdaverdi. Derdini dertle katlayan, Çakaralmaz da patlayan, Her oltaya hop atlayan, Sazan olmuş Hüdaverdi. Kan kalmamış hiç betinde, Zehir dolu şerbetinde, Kendi garip gurbetinde, Azan olmuş Hüdaverdi. Tükenmiş dizde dermanı, Dönüp durur gam kervanı, Kendi katline fermanı, Yazan olmuş Hüdaverdi. Dünyaya dikmedi kazık, Yazık bu oğlana yazık, Eşi bulunmayan bozuk, Düzen olmuş Hüdaverdi. Selam vermez bir fakire, Bakmaz ensesinde kire, Şu bizim aylak Bekir’e, Kuzen olmuş Hüdaverdi. Kepek dökülür saçından, Ölüp duruyor acından, Her rüzgârın annacından, Tozar olmuş Hüdaverdi. Gözü görmez, duymaz kulak, Leylek gibi eder lak lak, Dam başında aylak aylak, Gezen olmuş Hüdaverdi. Tamah etmez çoğa, aza, Takla atıp girer göze, Her bir işe her bir söze, Kızan olmuş Hüdaverdi. 02.02.2012 Kütahya |
Selamlar