SÜMELA
(bir kaç önsezi)
Trabzon: Yıllardır içime gömdüğüm kaçak sevdaya hem büyütüp hem korkarak yataklık eden nefti düş: Sindiğin taşa bakıyorum da inanılmaz, ürpertici bir duyarlığa açılıyor kurumlu dünyam. Hep yola çıksam, ara konakçılar gibi biriktikçe düşsem kayıttan dilimdeki yılgi ağusunu, sisli bir tren uzadıkça uzasa iki tepe arası piyano çalsa Alfred Brendel, bir bükülüp bir kırılmasam. Birlikte boğulurum içimdeki keşişle, atsam ayağımdaki demiri erinçle: Ben ki karşilarim kendimi indiğim her tekneden, silinir mi durur mu adresin. |