Eşkebûs bu şiirde öldü asılve zerdüşt ayine duruyor bu akşam acem kuşlarının yakıldığı ateşe köprüyken saçlarından ey eşkabeye mabut olmuş rudabe gözlerin..şimdi beni halıların uçmayacağına kim inandırır ? zal’ın ak saçları da rüstem kere kuduruyor bu akşam doldur ve dök şiiri avuçlarından.. sen bir şairin dünyadaki son akşamısın son oturuşu,son şarabı,son küfrüsün maun çocuklar peydahladığı son kuyu,ki rahş hala oradadır ve artık oraya gözlerinden (o zehirli yoldan) gidildiğine herkes inanır yine karlı bir akşamı giyindi geliyor kokun... sen şairin bu dünyadaki son akşamısın ey sen! tahtı süleymanın ihtişamısın.. |
şiirlerdeki gidilen yer istenilen yer olmamalıdır derim hep, düşündürmelidir insanı
ne kadar becerebılmesemde bu tür yazmayı ,okumak çok güzel
alışılagelmiş kalıp şiirlerden yormadan okutturuyor kendini, nice başarılar dilerim..