mavi bir anneye el sallama merasimiışığa sövüyor ışağa sövüyor sesi karanlıktan urgan eğirmiş adam yüzü orman olmuyor elleri dev gibi.. çürük aşklar kokuyor nefesi şehir aslı adam kerem elleriyle defh ediyor meltemi limanda tren bekliyor istasyonda gemi adam seratan,adam verem adam dağınık ev gibi.. şiir umuyor bir yaradan çırılçıplak bir rüyaya giriyor bir topraktan çıkıyor yaşına uygun giyisilerle mavi bir kadına el sallıyor karadan.. adam öğrendikleri kadar yol konuşabildiği kadar duvar adam ölen bir hünkarla gömülmüş son ses ... şimdi adam bir gül’den yayılmada boşluğa "annem yanan soba,babam yağan kar" |