SULTAN SÜLEYMAN VE KARINCASüleyman şah idi sultan idi dünyaya Gördü bir gün gözleri ufacık bir karınca Dedi” Ey karınca karınca Nereye böyle kararlıca?” Çatık kaşları karıncanın “Yolumdan çekil der” gibi, padişahın Yüzüne döndü, narin “Hacca gidiyorum ben padişahım!” Güldü Süleyman, açıldı geniş ağzı Bembeyaz dişleri parladı Yanan güneşli mevsim yazdı “Sen bir karıncacıksın Küçücüktür adımların Oysa ucu bucağı yok Gittiğin yolların” Karınca kara kuru Güneşe döndü yüzünü “Ey Süleyman Peygamber Sen şemssen ben kamer Karınca ise de bedenim Dağlardan büyüktür yüreğim Yetişemesem de menzile Uğrunda ölmek de mi geçmez elime" |