Buz Gibi YalnızlıklarŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Parantez içleri var şiirden biraz uzak kalır onlar lâkin o’na ait sözlerdi.
Her aldatmasından sonra bunlardan birisini söylerdi... Sevgili; fazla uzatma git artık gideceksen Zaman bilinmeyene dönmeden Ay’ın on dördününü kaçırmadan Her gece başka yataklarda bıraktığın Teninin kokusunu bürün de git İhanetle temizlenmiyor Ölene dek yıkasak bir parça ben çıkar belki Biri ruhunu geri versin Bir tek ben kalırım baki (Paralandık İstanbul gibi) Aldatmadan yorgun düşen bedenin Söven sadece dilin, (yılanı deliğinden çıkartmadan) Ve bırakmaz acıtmadan Ne halin varsa gösterir sana aynalar Anlatma, yorma kendini Nasıl olsa konuşur ruhun, bana gelmeden döker yaralarını Şimdi mutlu sonlar bile buz gibi yalnızlıklar Güvensen veya salıversen boynuna dolanırlar Isınamazsın Bana ait duran gitmek, bugün hayalim Kadehte bıraktığım ruj izim Sen gelmeden silinir bilirim Sevgili; uzatma Ne aşklar ne mutlu sonlar Hepsi buz gibi yalnızlıklar |