Gizli MimariGece karanlığıydı Bir çocuğun gözlerinin rengi Kirli paslı umuda duaydı Gökyüzüne açılmış elleri Annesi anlatırdı daha o konuşamadan -Hayat senden sonra gelen bir yaşamak sunarlarsa bana Hayallerim orada çoğalır Ve gizli bir mimari yükselecekse sonsuzluk manzaralarından Sana susamış gözlerim Senin düştüğün yerde akar yaşlarım Çok geçmeden O’na döküldü yaşlar Bir mezar dar Toprak örtüsü Çocuk hayalleri ah Bilir miydi? Annesi susmuş, annesi derinlere gömülmüş O sesinin duyuramadan Hayatın engereklerine çığlıklarını dökmüş Umuda duaydı açılan ellerim Kirli paslı düşlerim Konuşmak kalmış bana anlayınca sonralarda Büyümek vakit geç olmadan Ne cesurum eskisi kadar Ne de kara gözlerim Susmaksa iyi bilirim Konuşmaksa bir ölü kadar derine gömerim Hayat senden sonra gelen yaşamayı Sefaya çıkmış akşam çiçekleri gibi Güneşin duvarlarına sererim En deli düşlerimdi Büyüdüm Kaçak içtiğim sigara dumanı vurdu İs karası hüznünü Zaman zaman kısılan sesim Duyuramayışım Güne düşmüş karanlıktı gözlerim Maviye çalan O’nun cümleleriydi ahkâm kesişim Sus deyip, sırtıma alıp nefes almayı Dar bir örtüde kendime seçişim |
Ya da ben yetmedim.
Üstünde düşünülmeli.