Duyuru
Acının bir dili yoktur
Sızısı vardır en ıslağında gözlerin Ve ortasında yüreğin. İşte sana kelimelerimi paket yaptım Cümlelerimi süsledim gönderiyorum İkraaaa! Yâr candan, yara kandan oluşmalıydı Her yandan ama her yardan Düşmemeliydi İnsan Umut tutmalıydı zamanın elinden. Gölgeleler üşüşürken sokak köşelerine Sinerdim kediler gibi duvar diplerine. Bir kap yemek ve biraz suuu! Karnım aç, boğazım kurudu Ey aşk! Hiç insafın yok mu? Sadece kendi hikayemi yazıp Kendi şarkımı mırıldanmak istemiştim. Görüyorum ki, buna bile hakkım yok. Olsun varsın... Tarih bizi yazmasa da olur, temiz sayfalarına Yakıldığımız yürekler de acımız var ya O bize yeter. Ben; bana ait olmayan kelimeler ile Emanet cümleler kurup Kalp kırığı hayyaller büyütmedim asla. Her şeyini, birilerine vakvetmiş olan ömrüm Bir Aşk kazası sonucu malülen emekliye ayrılmıştır. Duyurulur! dil-ruba 27 Aralık 2011 Salı 07:56 |
Offffff dedirttiniz sonunda bana...Baştan finale bir duygu yoğunluğu vardı şiirinizde,ve bitirici final duyurulur kısmı ancak bu kadar usta bir kalemin elinden ve kelamından dökülebilirdi satırlara...
Tek kelimeyle eserinizi can-ı gönülden kutlarken bu site yöneticilerinin mükemmel eserinizi bir uğur böceğiyle onore etmemelerini de anlayamadığımı belirtmek isterim...
Şairemi üzen çok şey var anlaşılan...Karamsarlık içinde gizli bir yaşama sevinci cıvıl cıvıl tur atıyor adeta dizelerin usta kaleminin yüreğinde...Yorumlara cevap verilmediğine göre,acaba diyorum küskünlük herkese mi?..
Saygılarımla efendim...