Yıllara inat
Hangimiz
Büyümedik ki erkenden Hayatın kollarında Ana kokusunu duyamadan Alamadan şefkatın tadını Tadamadan sıcaklığını bir elin Üşümedik mi sıcak yaz gecelerinde Titremedi mi gecenİn buğusun da Göz kapaklarımız Öğrenemeden sevgi sözcüklerini Nefreti öğrenmedi mi dilimiz. Ah! O bir yanı hep eksik kalmış Çocukluğumuz. Yarım yaşanmışlığımız Ne çok sızladı diz kapaklarımız. Yüzümüzde kururdu Toz toprak karışımı sümüklerimiz Yağmur damlatırdı her köşeden Kızıl kiremitli soğuk çatılarımız Bacalarımız da bir burukluk Duman duman savrulurdu Tüterdi arada boynu bükük anılarımız Kucaklaşırdık ya fakirliğimizle Ama tutunurduk her doğan yeni güne Çatlasa da avuçlarımız Şimdi hem yetim hem öksüzüz Hala kanıyor bak Yüreğimizin bir köşesinde umutlarımız Yıllara inat karşımızda sapasağlam duruyor Yalnızlığımız. dil-ruba 02 Ocak 2012 pazartesi / 12:20 |